پرتاب زباله،شهروندی وآموزش وپرورش

پرتاب زباله،شهروندی وآموزش وپرورش

بخش دوم

بحث درقسمت قبلی این بود که چرا علیرغم استفاده از تمام مظاهر مدرنیته وشهرنشینی،قواعد شهرنشینی رعایت نمی شود.

به نظر بنده جواب وریشه اصلی جواب این سوال دراین نکته است که آیا اساسا مفهوم شهروندی برای ما روشن است؟ آیا شهروندی به عنوان یک مفهوم در شخصیت ما نهادینه شده است؟آیا مارفتارهای متناسب باشهروندی را می دانیم؟

من فکر می کنم عمده افرادشهرنشین در کشور ما با مفهوم شهروندی آشنانبوده،رفتارهای متناسب باآن را نمی دانند وچنین مفهومی همراه قواعد ولوازم آن درک وفهمیده نشده است.

خب،ریشه این مساله در کجاست وچه کسی مسئول است.فکرمی کنم دو دلیل برای این مساله وجوددارد:

اول:متاسفانه به لحاظ فرهنگی وشخصیتی ماایرانیان دارای ویژگی "پرستیژمداری" قدرتمندی هستیم وبه همین خاطر در پذیرش هر ایده،نظر،تکنولوژی وابزاری بیشترازآن که به مفهوم وکاربرد وشیوه های استفاده ازآن ونتایج پذیرش وکاربرد آنها فکر کنیم به پرستیژ آن نگاه می کنیم.یعنی اینکه آیا با پذیرش آن فکر،ایده،ابزار وتکنولوژی در نگاه اول آیا ما "مدرن" شناخته می شویم یا نه؟

شاید نمودهای این مساله در نوشتن متون جدید مدرنیته وپسامدرنیته در زمینه های فکری واستفاده گسترده از واژگان این اندیشه ها اما عمل نکردن به لوازم آنها وحتی برخورد با لوازم ایجابی این اندیشه ها درزندگی ما به راحتی قابل مشاهده است.مثلا استفاده گسترده از مفاهیمی مانند جامعه مدنی،تحزب،دمکراسی و... اما در تمام شوون زندگی خود اعم از فردی،خانوادگی،اجتماعی وسیاسی عملکردی برخلاف این مفاهیم.

شهروندی از جمله این مفاهیم است.مردم ما خودراشهروند می دانند اما قواعد،لوازم وکارکرد آن را نمی دانند.بنابراین خود راشهروند می دانند اما خودراملزم به رعایت قواعد شهروندی نمی دانند.

دوم :اینکه آیا اساسا آموزش وپرورش به نقش خود در آموزش شهروندی به دانش آموزان عمل می کند یا خیر؟

مهم ترین دوره در آموزش مفاهیم ابتدایی مانند شناخت شهر وشهروندی ،دوره ابتدایی ، می باشد.نگاهی به محتوای کتب این دوره،شیوه برنامه های فرهنگی وپرورشی،شیوه های تدریس،شیوه های مدیریت ونوع ارتباط با شهروندان وجامعه پیرامونی بیانگراین می باشد که اساسا کودکان دراین دوره ظاهرا قاره ها را نیز می شناسند،سادرات کشورهای همسایه را می دانند،حتی رودهای معروف برخی از کشورها رایاد می گیرند اما شهروندی را کجا یاد می گیرند نکته ای مهم است.

آری،فکرکنم همه روانشناسان کودک می پذیرند که کودک در سن 10سالگی تازه می تواند مفهوم شهر رادرک کند وبه طور طبیعی درک مفهوم شهر تازه نقطه شروع درک مفهوم شهروندی است.اما ما در کتاب های درسی این دوران به عوض پرداختن به این مفاهیم ،هان گونه که گفتم به معرفی تمدن سلوکیان وهخامنشیان ومباحث خلافت صدراسلام وآشنایی با کشورهای همسایه می پردازیم اما بدون اینکه بدانیم اصلا کودکان این مطالب را نمی توانند درک کنند.به عنوان مثال آطا فهمیدن مفهوم تمدن کارآسانی است که ما از کودک ابتدایی انتظار شناخت آن را داریم .مفهومی که محل مناقشه علمای مختلف می باشد.

نتیجه این دوچیز می شود:بیزاری دانش آموزان از دروس مهمی مانند تاریخ،جغرافی وعلوم اجتماعی وحتی سایر دروس که نمونه رفتاری آن را میتوان با سرزدن به حوزه های امتحانی راهنمایی ودبیرستان دید که چگونه بعد از امتحان کتابی که ماآن را محترم ومقدس می شماریم تبدیل به توپ فوتبال می شود.

ونتیجه دیگراینکه،هیچ کس وقتی از سیستم آموزش وپرورش فارغ التحصیل می شود مفهومی  به نام شهروندی را نمی داند ودر شخصیت اونهادینه نشده است.شهرداری می گویو"شهر ما خانه ما"اما به لحاظ مفهومی چه نویسنده این شعار وچه مردم آن را نمی دانند.

پلیس می گوید ،رعایت مقررات اما دریغ از بهبود این وضعیت.پلیس عصبانی می شود،جریمه ها راتشدید می کند ام باز کشته ها در جاده ها افزایش می یابد.پلیس یار می گذارند،به کودکان متوسل می شوند اما چون همان کودکان شهر رانمی شناسند باز ،طرح،جواب نمی دهد.صداوسیما التماس می کند،صحنه های خونین رانشان می دهد اما باز در جاده ها کشته می شوند و....

آری،اینها باید مارا آگاه نماید که چرا هنوز زباله ،پرتاب می شود؟چرا هنوز در جاده ها انسانها به راحتی کشته می شوند وچرا آقای شهردار،ازوضعیت زباله در تهرا ن خجالت می کشد.

آیا اعضای شورای شهر ،شهردار ،وزیرآموزش وپرورش می توانند با وضعیت موجود آموزش وپرورش کاری ازپیش ببرند وما شهروندانی آگاه وشهر شناس داشته باشیم.